Wielościany Foremne (Bryły Platońskie)
Wielościany Foremne– jest to pierwsza usystematyzowana grupa figur przestrzennych zaproponowana przez Platona 23 wieki temu, używana do dzisiaj. Na przestrzeni dziejów miała ona wiele nazw, lecz wszystkie nawiązywały do specyficznych założeń które musiały spełniać figury do niej należne lub do imienia jej twórcy.
By bryła mogła być uznana za foremną musi spełnić kilka warunków:
- Wszystkie jej ściany muszą być jednakowymi wielokątami foremnymi.
- W każdym wierzchołku musi zbiegać się jednakowa ilość ścian.
- Oraz utworzona bryła musi być wypukła.
Platon jako pierwszy określił ilość wielościanów, jednak odkrył tylko cztery z nich, ostatni dwunastościan został odkryty przez Teajtetosa. Pitagoras także udowodnił, że płaszczyzna dookoła punktu może być zapełniona jednolicie tylko trzema rodzajami wielokątów foremnych: trójkątami, kwadratami albo pięciokątami. Więc i figury te mogą składać się wyłącznie ze ścian o takich kształtach. Powoduje to też, że suma kątów w każdym wierzchołku nie może przekraczać 360 stopni. Wszystkie wielościany platońskie należą jednocześnie do wielościanów jednorodnych.
